Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, αναβιώνει το έθιμο της "Περπατόπιτας".
Το γνωρίζετε?
Το συναντάμε από τα Χανιά και την Κρήτη μέχρι την Β. Ελλάδα και πολύ πιο πάνω, μέχρι την Ορεστιάδα.
Μου θυμίζει κάτι Διονυσιακό, κάτι.. Θεικό θα έλεγα, μια θυσία από τους γονείς για τα πρώτα σταθερά και σίγουρα βηματάκια του παιδιού τους, χωρίς παρεκκλίσεις, πτώσεις και σκαμπανεβάσματα!
Ανάλογα με την πόλη που το συναντούμε, η "Περπατόπιτα" μπορεί να είναι μία πίτα ή ένα κέικ ή και.. κάτι άλλο!
Στην περιοχή μας εδώ, έξω από την Θεσσαλονίκη, οι γονείς φτιάχνουν τσουρεκάκια και τα μοιράζονται με συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα, αμέσως μόλις το παιδί "στεριώσει", κάνει τα πρώτα του βήματα, περιμένοντας να ακούσουν την ευχή για.. "σιδερένια ποδαράκια".
Η φωτογραφία στην έναρξη του κειμένου, είναι του 1954, και μας παρουσιάζει ακόμη μια εκδοχή της "Περπατόπιτας" στην Ορεστιάδα του '54 (δανεισμένη από το voreasmagazin.blogspot.gr ). Στην παραπάνω φώτο λοιπόν, αφού ευχήθηκαν τα "σιδερένια ποδαρούδια," επάνω στην πίτα τοποθετήθηκαν κάποια αντικείμενα τα οποία σχεδόν.. μαγικά θα.. "προφητέψουν" το επαγγελματικό μέλλον του παιδιού! Εάν το παιδί πάρει το θερμόμετρο, τότε θα γίνει γιατρός, αν πάρει το ψαλίδι μοδίστρα, εάν πάρει το βιβλίο δασκάλα κ.ο.κ!
Τι όμορφο έθιμο!
Εξαγνίζοντας τους Θεούς με τσουρεκάκια για να μην τρεκλίζει και χωλαίνει το παιδί μας.. χαχα! Αν γνωρίζετε κάτι περισσότερο ή κάτι διαφορετικό, σας προσκαλώ με χαρά και σας παρακαλώ να μου το γράψετε!
Χρησιμοποιήσαμε λινάτσα, στην οποία δώσαμε την μορφή πουγκιού με κορδόνι από σπάγκο στο σούρωμα, στου οποίου το τελείωμα, κρεμόταν ένα ματάκι. Τελειώσαμε με βαμβακερή λαδί δαντελίτσα, σε δέσιμο φιόγκου.
Και επειδή στην λίστα μας προσθέταμε συνεχώς αγαπημένα μας πρόσωπα, στο τέλος φτιάξαμε κι άλλα με διαφορετική διακόσμηση από την πρώτη..
Και επειδή στην λίστα μας προσθέταμε συνεχώς αγαπημένα μας πρόσωπα, στο τέλος φτιάξαμε κι άλλα με διαφορετική διακόσμηση από την πρώτη..
1 σχόλια:
πολύ όμορφο!μπράβο!!!
Δημοσίευση σχολίου